Ayten...

Ayten'le ilgili bir şiir olsa da Ümit Yaşar Oğuzcan'dan, benim için özel.Milyon kere...

Milyon kere Ayten
ben bir Ayten'dir tutturmuşum oh ne iyi
Ayten'li içkiler içip sarhoş oluyorum ne güzel
hoşuma gitmiyorsa rengi denizlerin
biraz Ayten sürüyorum güzelleşiyor
şarkılar söylüyorum şiirler yazıyorum Ayten üstüne
saatim her zaman Ayten'e beş var
ya da Ayten'i beş geçiyor

ne yana baksam gördüğüm o
gözümü yumsam aklımdan Ayten geçiyor
bana sorarsanız mevsimlerden Ayten'deyiz
günlerden Ayten'ertesidir
odur gün gün beni yaşatan

onun kokusu sarmıştır sokakları
onun gözleridir şafakta gördüğüm
akşam kızıllığında onun dudakları
başka kadını övmeyin yanımda gücenirim
Ayten'i övecekseniz ne ala, oturabilirsiniz
bir kadehte sizinle içeriz Ayten'li
iki laf ederiz...

onu siz de seversiniz benim gibi
ama yağma yok Ayten'i size bırakmam
alın tek kat elbisemi size vereyim
cebimde bir on liram var
onu da alın gerekirse
ben Ayten'i düşünürüm, üşümem
üç kere adını tekrarlarım, karnım doyar
parasızlık da bir şey mi
ölüm bile kötü değil Ayten'sizlik kadar

ona uğramayan gemiler batsın
ondan geçmeyen trenler devrilsin
onu sevmeyen yürek taş kesilsin
kapansın onu görmeyen gözler
onu övmeyen diller kurusun
iki kere iki dört elde var Ayten
bundan böyle dünyada
aşkın adı Ayten olsun...